mejo Malungkot ang blog ko today,PALAGE NAMAN GANUN,nakakalito ang bawat kwento sa blog na ito, kung bibigyan ko kasi ng pangalan masyado ng persumal,hayaan nyo nalng i-kwento ko ang tunay kung nararamdaman,siguro sa ganung paraan e...inyung maiintindihan..
nakalipat na kame sa wakas kasama ko ang younger sister ko.Chempre malungkot kasi malayo kame sa Pamilya namin,SA PASAY LANG NAMAN SILAako sanay ng malayo sa Pamilya ko,pero ofcurse!!! ayy!! english!!yan ha!!sad parin,iba parin talaga pag kasama mo mga kapatid,nanay at tatay mo.Hindi naman ako nag iisa gaya ng sinabi ko kasama ko younger sister ko,but everytime na makikita ko syang tahimik,ang sakit sakit..naiiyak na ako huhu nahihirapan ako sa kalagayan nya lalo nat napaka bata pa nyang naranasan ito.Ang totoo hindi na ako nag dadarasal,
Minsan nga
Ang bawat araw at gabi na magkasama kame ng kapatid, ay isang napakalaking pagsubok para samin,dito masusukat ang tunay na katatagan ng bawat isa samin.
sa ngayun pipilitin namin mag survive,as long as wala kameng nasasaktan o tinatapakang pagkatao hindi kame susuko,Alam ko malalagpasan din namin kung anumang problemang merun kame sa ngayun.
alam ko lahat ng bagy may solusyon, mali man o tama ang naging desisyon namin,ang mahalaga my nasave kaming buhay,balang araw magiging masaya din lahat,balang araw ngingiti din lahat,
Sa dame ng prublemang dumating sakin,marame akong natutunan,dto nasukat ang tatag ko.dito rin ako naging malakas at matapang,dito natutunan kung kumilos at magdesisyon na ako lamang.kaso ang naging resulta naging matigas ang aking puso.alam kung mali..katulad ng sinabi ko sa itaas na aking isinulat..para sakin
pero,Salamat din sa mga taong sumusupurta at naiintindihan kame,
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento